در طول سال گذشته، من با اعتیاد شدید به خودارضایی دست و پنجه نرم کردم. من این کار را گاهی 5-6 بار در روز به عنوان راهی برای کاهش استرس و برای رسیدن به لذت انجام می دهم. در ابتدا، من هیچ تاثیر منفی ندیدم – وقتی احساس مضطرب یا افسردگی می‌کردم، خودارضایی به از بین بردن آن کمک کرد. با این حال، پس از چندین ماه متوجه شدم که این امر مانع از تمرکز، تکمیل وظایف و حتی انجام روزهای کامل کار یا کلاس‌های دانشگاهی من می‌شود.
چگونه بر توانایی من برای تمرکز و انجام وظایف روزانه تأثیر گذاشت
عادت خودارضایی از یک حواس پرتی جزئی به تسخیر کامل زندگی تبدیل شد. به سختی می‌توانستم در کلاس یک ساعته بنشینم بدون اینکه برای انجام آن نیازی به ترک کلاس داشته باشم. خواندن کتاب‌های درسی و حفظ اطلاعات تقریباً غیرممکن شد. تکالیف را رها می‌کردم یا کلاس‌ها را رها می‌کردم زیرا تمرکز کافی برای ادامه دادن نداشتم. حتی کارهای ساده‌ای مانند تمیز کردن اتاقم یا انجام کارهای کوچک برای من مانند نیاز به تلاش زیادی داشت. اشتیاق به خودارضایی انگیزه من را برای انجام هر کار دیگری تخلیه کرد.
چرخه باطل استفاده از خودارضایی برای از بین بردن استرس
البته این همه تعلل و انجام ندادن تعهدات فقط باعث افزایش اضطراب و افسردگی عمومی من شد. خیلی زود متوجه شدم که برای از بین بردن این استرس و تنفر از خود، حتی بیشتر خودارضایی می کنم. این به یک چرخه معیوب تبدیل شد که سلامت روانی و توانایی عملکردم را از بین برد.
اعتیاد به خودارضایی زندگی من را گرفت
پس از بیش از یک سال گرفتار شدن در این مارپیچ رو به پایین، به بن بست رسیدم. من تقریباً از دانشگاه شکست خوردم و شغل پاره وقت خود را رها کردم زیرا دیگر نمی توانستم روزهای کاری کامل را تحمل کنم. من خودم را از دوستان و خانواده جدا کردم و ارتباطم را با افرادی که به من اهمیت می دادند از دست دادم. اعتیاد روانی به خودارضایی، پورن و دوپامینی که به من می دادند کاملاً مرا از بین می برد. حتی وقتی به شدت می خواستم کنترل را به دست بیاورم، نمی توانستم به هیچ چیز دیگری فکر کنم.
ترک بوقلمون سرد تنها راه نجات بود
می دانستم تنها راه ترک این اعتیاد ترک کامل خودارضایی است. من میدانستم اگر حتی گاهی اوقات به خودم این اجازه را میدادم که خودارضایی کنم، میتوانست باعث بازگشت کامل من به آن بشه. من متعهد شدم که حداقل به مدت 6 ماه کاملاً خودارضایی نکنم تا مغزم را دوباره تنظیم کنم.
علائم ترک من در هنگام ترک آن را تجربه کردم
در هفته های اول پس از ترک، علائم ترک را پشت سر گذاشتم. بی خوابی، تعریق شبانه، نوسانات خلقی، تحریک پذیری، و هوس شدید باعث شد حتی هفته ها بعد از آن احساس بهتری نداشته باشم. من اغلب شک داشتم که بتوانم آن را درازمدت کنار بگذارم یا اینکه متانت ارزشش را دارد.
علم پشت سر چرایی خودارضایی زیاد تمرکز را کاهش می دهد
در حالی که کناره گیری بسیار بد بود، اما به من انگیزه داد تا تحقیق کنم که چرا خودارضایی بیش از حد می تواند اینقدر مضر باشد. همانطور که مشخص است، علم نشان می دهد که بیش از حد با هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی در مغز شما ویران می کند.
خودارضایی هورمون هایی ترشح می کند که شما را خسته می کند
هنگامی که به ارگاسم می رسید، مغز شما ترکیبی از دوپامین، اکسی توسین، اندورفین، پرولاکتین و مواد دیگر آزاد می کند. این به شما لذت و آرامش می دهد. با این حال، آدرنالین و تستوسترون را نیز کاهش می دهد، مواد شیمیایی که باعث تمرکز و تمرکز می شوند. خودارضایی بیش از حد به این معنی است که مغز شما دائماً از هورمون های “بلند شو و برو” تهی می شود.
سیستم پاداش دوپامین مغز را دوباره سیم کشی می کند
علاوه بر این، خودارضایی بیش از حد مکرر می تواند مسیرهای دوپامین شما را از نو سیم کشی کند. مغز شما شروع به پیوند دادن تحریک جنسی و ارگاسم با کاهش استرس روزمره می کند. جست‌وجوی این فعالیت‌ها به جای انجام وظایف سازنده، به پاسخ خودکار شما تبدیل می‌شود. شما اجباراً به دنبال افزایش دوپامین هستید تا حس واقعی هدف و پاداش.
